Czy dopuszczalna jest już pisownia łączna określenia wszech czasów? W Praktycznym słowniku współczesnej polszczyzny pod red. H. Zgółkowej (t. 46, s. 219) czytamy: „wszechczasy ('czas jako absolut, każdy czas'), w dop. l. mn. wszechczasów i przykłady: sportowiec, artysta, przebój itp. wszechczasów. Może to krok w dobrym kierunku? Przedrostek wszech- z rzeczownikami piszemy przecież razem.

Witam serdecznie,
moje pytanie dotyczy przysłówka strasznie, którego powszechnie używa się zamiast słowa bardzo, czyli w sformułowaniach strasznie ładna, strasznie zimno itp. Po pierwsze, skąd wzięło się takie określenie w języku polskim? Po drugie, czy mówienie w ten sposób jest niepoprawne, a może tylko mało eleganckie? Czy jest to już tak skostniała konstrukcja w języku, że nie warto podejmować z nią walki?

W jaki sposób zapisywać potoczne określenia powstałe od nazw, zwykle angielskich, marek? Z wielkiej, czy małej litery; spolszczać pisownię? Mam na myśli chociażby słowa mak (McDonald’s) albo fejs (Facebook).

Jak po polsku nazwać czynnik inicjujący uśpioną chorobę lub wywołujący daną reakcję? Czasem spotykam w tym kontekście angielski trigger (por. https://goldenowls.pl/co-oznacza-trigger-po-polsku/), ale szukam rodzimego odpowiednika. Dziękuję!

D.

Witam!
Nie chcąc wpaść w pułapkę etymologii ludowej, zapytuję o znaczenie słowa babkarstwo, które zawarte jest w Wielkim słowniku ortograficzno-fleksyjnym J. Podrackiego.
Pozdrawiam

Szanowni Państwo!
Często słyszę, nieomal na każdym kroku, o tym, że ktoś gdzieś zaniósł swoje siwi. Oczywiście jeżeli spojrzeć na owe siwi, widać, że chodzi o CV, czyli po prostu życiorys. Skrót pochodzi od curriculum vitae. No dobrze, ale dlaczego siwi? Dlaczego z angielska? Przecież to skrót od wyrazów łacińskich! Jak więc należy skrót ów wymawiać? Czy cewu, cefał, a może jeszcze inaczej?

Serdecznie pozdrawiam
Michał Andrzejak

Szanowni Państwo,
mam dość niecodzienne pytanie z dziedziny etymologii. Czasem można usłyszeć (co prawda coraz już rzadziej), że ktoś ma fiksum dyrdum, co oznacza, że ktoś jest niespełna rozumu lub, potocznie, ma fioła. Może być też tak, iż taka osoba plecie dyrdymały, rzeczy nieprawdziwe, nieistotne lub fantazyjne. Ciekawi mnie, skąd wzięły się te wyrażenia i czy przypadkiem owo dyrdum i dyrdymały nie są ze sobą jakoś powiązane.
Z wyrazami szacunku
Krzysztof Bogusz

Dzień dobry,
chciałbym zapytać o zapis nazwy parametru technicznego. Sytuacja jest następująca: są punkty ułożone w linii, ze stałym krokiem odległości pomiędzy punktami. W takim wypadku parametrem opisującym tą stałą odległość pomiędzy punktami będzie interwał np. o wartości 25 m. Pytanie: czy nazwa tego parametru to Interwał punktu odbioru, czy może Interwał punktów odbioru (lp. czy lm.?)? Np. w języku angielskim stosowany jest zwrot Receiver point interval, czyli jako lp.

Szanowni Państwo!
Mam pytanie dotyczące zapisu marek i ich produktów. Na poziomie podstawowym zasada ortograficzna jest bardzo prosta. Sprawa komplikuje mi się, gdy zaczynamy mówić o produkcji modelu hyundaia santa fe, nowym wcieleniu mercedesa-AMG A 45. Nie są to do końca pospolite nazwy, a są też używane w sensie dość ogólnym, nie tak jak jeżdżę fordem fiestą. Czy w takim użyciu nie jest to marka marki? Jak to zapisywać – wielką czy małą literą? Na portalach branżowych mamy tylko wielką.

Szanowni Państwo,

jak odmieniać takie imię i nazwisko jak Pio Moa (hiszpański pisarz i publicysta)? Wprawdzie pewnym wyjściem byłoby użycie pełnej formy jego personaliów (Luis Pio Moa Rodriguez), gdzie pierwszy i ostatni człon się bez problemu odmienia, ale nie zawsze jest taka możliwość... Z góry dziękuję za pomoc.